Kirli ile pisliğin farkını öğrendim.
Pisliğin küçüğünün büyüğünün olmadığını ancak,
Pisliklerin birleşerek çok daha büyüdüğünü,
Pisliğin ebediyen pislik olacağını öğrendim.
Lakin bir pisliğin ne kadar çabalarsa çabalasın katiyen kimseyi kirletemeyeceğini,
İnsanın pisliği bile sevebileceğini,
Bunun onu kirletmediğini öğrendim.
Ne kadar yüksek görünürse görünsün hiç yükselmediğini,
Asıl sorunun kendi bakışımda olduğunu öğrendim.
Bir pisliği değiştirmeye çalışmanın hiçbir işe yaramadığını,
Onu kabul edeceksem olduğu gibi etmeyeceksem siktir etmeyi öğrendim.
Bir pisliğin bile güzel parçasının olabileceğini
Pisliğin bir parçada bile olsa bazen bütüne yansıdığını öğrendim.
Ve…
Aykırı parçaların pislik olmadığını, olamayacağını,
Acı da verse onunla yaşamayı öğrendim.
Zekânın tek başına bir boka yaramadığını,
Oturarak bir yere varılamadığını,
Aklın, ne kadar engel olursa olsun işe yaradığını,
Ne kadar kaçsam da acının da varlığını,
Her şeye rağmen yaşamın güzelliğini,
Seni kimsenin pisletemeyeceğini öğrendim.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder