Yapraklar "aşk"

Gönlün isterken aklın ''dur'' der. Duramazsın... Kalbine girdiyse bir kere olmaz. Ne kadar acı verirse versin hayaller bile yaşatmaya yeter onu. Arsız otlar gibidir. Tek farkı güzeldir. Hayali bile güzelse kendisi nasıldır dersin. Çabalarsın. Bazen oturup düşünürsün: ''Ne yapıyorum ben?..'' Kararlar alırsın, yeminler edersin. Hepsi boş... Bilirsin, çıkaramazsın hayatından. Hem çıkarmak da istemezsin. Kendini kandırırsın sadece. Tüm ruhunla onu arzularken, tüm ruhunla güzelliğini hissederken neden çıkarasın ki?

     Bazen nefes alamazsın. Kendi sesini duyamazsın. İçindeki ses avaz avaz bağırır oysaki... Sonra tekrar durursun. Düşünürsün. İşte o an ses kulaklarında avaz avaz çınlar. Tokat gibi karşında. Ağlarsın. Ağlayabilirsen şanslısın. Ya ağlayamadığın zaman... Göz yaşların tersine doğru akar. Acın kadar gözyaşı barındırırsın, her seferinde de artar. Zaman geçer, bir an gelir tekrar umutlanırsın. ''Salak!'' dersin kendine... Ama içindeki diğer sen duymaz yine seni... Bir anlık tebessüm sayısız hayali getirir aklına... Sonra tekrar başa dönersin...

     Oysaki bilmezsin neler kaçırırsın. Aşk denen şey bu mudur? Yoksa bu, sadece takıntı mıdır? Ömrün bu soruyla geçecek belki de... Ne olursa olsun bildiğin tek gerçek acı çektiğindir. Yine de vazgeçemezsin; çünkü o güzeldir. Hayali bile güzeldir...

H.K